آيات مربوط به رسالت و بعثت رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) بسيار فراوان است كه تنها ده آيه از اين مجموعه را ذكر مى كنيم:
۱. (اِنّا اَرسَلناكَ بِالحَقِّ بَشيرًا ونَذيرًا ولا تُسئَلُ عَن اَصحابِ الجَحيم[۱] تو را به حقّ، براى بشارت و بيم دادن (مردم جهان) فرستاديم؛ و تو مسؤول (گمراهى) دوزخيان (پس از ابلاغ رسالت) نيستى.)
۲. (لَقَد مَنَّ اللّهُ عَلَى المُؤمِنينَ اِذ بَعَثَ فيهِم رَسولاً مِن اَنفُسِهِم يَتلوا عَلَيهِم آياتِهِ ويُزَكّيهِم و يُعَلِّمُهُمُ الكِتـابَ والحِكمَةَ واِن كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَلال مُبين[۲] خداوند بر مؤمنان منّت نهاد [= نعمت بزرگى بخشيد]هنگامى كه در ميان آن ها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ كه آيات او را بر آن ها بخواند، و آن ها را پاك كند و كتاب و حكمت بياموزد آنان را؛ و البته پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند.)
۳. (واَرسَلنـاكَ لِلنّاسِ رَسولاً[۳] و ما تو را رسولى براى مردم فرستاديم.)
۴. (يا اَهلَ الكِتابِ قَد جائَكُم رَسولُنا يُبَيِّنُ لَكُم عَلى فَترَة مِنَ الرُّسُلِ اَن تَقولوا ما جائَنا مِن بَشير ولا نَذير فَقَد جائَكُم بَشيرٌ ونَذيرٌ واللّهُ عَلى كُلِّ شَىء قَدير؛[۴]اى اهل كتاب! رسول ما، پس از فاصله و فترتى ميان پيامبران، به سوى شما آمد؛ در حالى كه حقايق را براى شما بيان مى كند؛ تا مبادا (روز قيامت) بگوييد: نه بشارت دهنده اى به سراغ ما آمد و نه بيم دهنده اى... (هم اكنون، پيامبر) بشارت دهنده و بيم دهنده، به سوى شما آمد و خداوند بر همه چيز تواناست.)
۵. (كَذلِكَ اَرسَلناكَ فى اُمَّة قَد خَلَت مِن قَبلِها اُمَمٌ لِتَتْلُوا عَلَيهِمُ الَّذى اَوحَينا اِلَيكَ و هُم يَكفُرونَ بِالرَّحمـانِ قُل هُوَ رَبّى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَيهِ تَوَكَّلتُ واِلَيهِ مَتاب[۵] همان گونه (كه پيامبران پيشين را مبعوث كرديم،) تو را به ميان امّتى فرستاديم كه پيش از آن ها امّت هاى ديگرى آمدند و رفتند، تا آن چه را به تو وحى نموده ايم بر آنان بخوانى؛ در حالى كه به رحمان [= خدايى كه رحمتش همگان را فرا گرفته] كفر مىورزند. بگو: او پروردگار من است؛ معبودى جز او نيست؛ بر او توكّل كردم، و باز گشتم به سوى اوست.)
۶. (يـاَيُّهَا النَّبىُّ اِنّا اَرسَلنـاكَ شـاهِدًا و مُبَشِّرًا و نَذيراً[۶] اى پيامبر! ما تو را گواه فرستاديم و بشارت دهنده و انذاركننده.)
۷. (اِنّا اَرسَلنـاكَ بِالحَقِّ بَشيرًا و نَذيرًا و اِنْ مِن اُمَّة اِلاّ خَلا فيها نَذيرٌ[۷] ما تو را بحق براى بشارت و انذار فرستاديم؛ و هر امّتى در گذشته انذاركننده اى داشته است.)
۸. (هُوَ الَّذى اَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدى ودينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ و كَفى بِاللّهِ شَهيدا[۸] او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز كند؛ و كافى است كه خدا گواه اين موضوع باشد.)
۹. (و اِذ قالَ عيسَى ابنُ مَريَمَ يـابَنى اِسرائيلَ اِنّى رَسولُ اللّهِ اِلَيكُم مُصَدِّقـًا لِما بَينَ يَدَىَّ مِنَ التَّورةِ ومُبَشِّرًا بِرَسول يَأتى مِن بَعدِى اسمُهُ اَحمَدُ فَلَمّا جائَهُم بِالبَيِّنـاتِ قالوا هذا سِحرٌ مُبين[۹] (به ياد آوريد) هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: اى بنى اسرائيل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى كه تصديق كننده كتابى كه قبل از من فرستاده شده [= تورات] مى باشم، و بشارت دهنده به رسولى كه بعد از من مى آيد و نام او احمد است. هنگامى كه او [= احمد]با معجزات و دلايل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: اين سحرى است آشكار.)
۱۰. (هُوَ الَّذى بَعَثَ فِى الاُمّيّينَ رَسولاً مِنهُم يَتلوا عَلَيهِم آياتِهِ ويُزَكّيهِم ويُعَلِّمُهُمُ الكِتـابَ والحِكمَةَ واِن كانوا مِن قَبلُ لَفى ضَلال مُبين[۱۰] او كسى است كه در ميان جمعيّت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آن ها مى خواند و آن ها را تزكيه مى كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى آموزد و مسلّماً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.)
پی نوشتها:
[۱]. بقره/۱۱۹ .
[۲]. آل عمران/۱۶۴ .
[۳]. نساء/۷۹ .
[۴]. مائده/۱۹ .
[۵]. رعد/۳۰ .
[۶]. احزاب/۴۵ .
[۷]. فاطر/۲۴ .
[۸]. فتح/۲۸ .
[۹]. صف/۶ .
[۱۰]. جمعه/۲ .
