در گوشه و كنار دنیا جنایات و فساد ها و انحرافات اخلاقی و نیز جنگ و گرسنگی و بی خانمانی و آوارگی توسط برخی از طوائف و انسان ها است كه بر جامعه بشری تحمیل می شود. وقتی كه صفحات جنایات تاریخ بشر را بنگریم و با دقت پیرامون آن به تحقیق بپردازیم در می یابیم كه ریشه های بیشتر این جنایات به دست یهود كاشته شده و مزدوران آنان آبیاریش كرده اند، از این رو قرآن خطر یهود را به مسلمانان گوشزد می كند و آنان را دشمن ترین ملت ها به اسلام معرفی كرده و می فرماید: «به طور مسلم یهود و مشركان را دشمن ترین مردم نسبت به مؤمنان خواهی یافت... »(۱)
وقتی انواع دشمنی ها را بررسی می كنیم می بینیم كه یهود، انواع دشمنیها را در شدیدترین وضع خود در مقابل اسلام و مسلمانان به كار برده است. حتی دشمنی آنها از مشركین هم بدتر بود. چون دشمنی یهود از روی عناد و از بین بردن حق بود، به همین خاطر انبیاء را می كشتند و چندین بار نقشه قتل پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ را ریختند، ولی دشمنی مشركین بخاطر جهل آنها به حقایق دین و خدا و پیامبران ـ علیهم السلام ـ بود.(۲)
علاوه بر آن یهود برای شكست مسلمانان با شرك گرایان و حق ستیزان، همدل و همكار بودند و این در حالی بود كه آنان می بایست نسبت به پیروان قرآن، نزدیكتر و پرمهرتر باشند و اینان را در برابر شرك و كفر یاری رسانند، چرا كه اینان به رسالت موسی ـ علیه السلام ـ ایمان داشتند و كتاب او را از سوی خدا می شناختند، اما كفرگرایان نه به خدا ایمان داشتند و نه به رسالت و كتابهای آسمانی. و روشن است كه این دشمنی، برخاسته از آفت ویرانگر حسد بود.(۳)
یهود از روی حقد و خبث ذاتی، به پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ ایمان نیاوردند، با آنكه می دانستند او پیامبر خدا است. قرآن، بنی اسرائیل را دعوت به ایمان بر رسالت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ می كند و می فرماید:
«ای فرزندان اسرائیل بیاد بیاورید نعمت هائی كه من بر شما ارزانی داشتم، و به پیمانی كه با من بسته اید وفا كنید، تا من نیز به پیمان شما وفا كنم و (در راه انجام وظیفه، و عمل به پیمانها) تنها از من بترسید. و به آنچه نازل كرده ام (قرآن) ایمان بیاورید، كه نشانه های آن، با آنچه در كتابهای شماست، مطابقت دارد. و نخستین كافر به آن نباشید، و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید، و تنها از من (و مخالفت دستورهایم) بترسید (نه از مردم). و حق را با باطل نیامیزید، و حقیقت را با اینكه می دانید كتمان نكنید.(۴)»
دشمنی آنان از زمانی آغاز شد كه دعوت اسلام متوجه یهود شد و از آنها تقاضای تصدیق و ایمان كرد، زیرا از وقتی كه دعوت اسلام متوجه آنها گردید، سرپیچی را آغاز نموده و بر علیه آن مبارزه را شروع كردند.(۵)
قرآن یهود را به خاطر عدم پذیرش اسلام سرزنش می كند و می فرماید:
«وقتی كه رسولی (محمد) از طرف خداوند برای آنها آمد و به چیزی كه نزد آنهاست (تورات) تصدیق می كرد. گروهی از صاحبان كتاب (یهود)، كتاب خدا (قرآن) را به پشت سر خود می انداختند و عمل به آنها نكردند، مثل آنكه آنها اصلاً نمی دانستند.»(۶) و «در نتیجه مستحق راندگی و دوری از رحمت خداوند شدند. زیرا كه آنها از روی لجبازی و ستم وحی الهی را به كفر وگمراهی فروختند و در نتیجه مستحق غضب پی در پی خداوند شدند.(۷)»
یكی دیگر از موارد دشمنی آنها با دین مبین اسلام مخالفت آنان با احكام اسلام بود، وقتی اسلام بر اساس مقتضیات زمان و رشد فكری مردم پاره ای از احكام یهود را نسخ كرد، آنان از روی كینه به مخالفت پرداختند و زبان به اعتراض گشودند. و به پیامبر گفتند: ای محمد اگر تو بر آئین ابراهیم و پیامبران بعد از او هستی و آنها را تصدیق می كنی، چگونه حرام های آنان را مانند گوشت حلال می شماری؟
قرآن به آنها چنین پاسخ داد: « تمام خوردنیهای دنیا برای بنی اسرائیل حلال بود مگر چیزی را كه اسرائیل (یعقوب) قبل از آمدن تورات برخود حرام كرده بود، بگو اگر راست می گوئید تورات را بیاورید و بخوانید.»(۸)
از آنچه گذشت معلوم شد كه در اثر ایمان نیاوردن یهود به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ ، بین مسلمین و یهود دشمنی ایجاد شد و یهود به وحشت افتاد به فكر ایجاد وحدت میان خود و طرح نقشه علیه مسلمین افتادند كه به برخی از آنها اشاره می شود:
۱. محاصره اقتصادی: یهود برای دور ساختن مسلمین از آئین اسلام، دست به محاصرة اقتصادی زد و مسلمین را در فشار و بحران های اقتصادی قرار داد و برای انجام این عمل، از دادن قرض های خود و اموالی كه مسلمین خریده و اماناتی كه قبل از اسلام به آن ها سپرده بودند، خودداری كردند و برای تبرئه خود به آن ها می گفت: كه برگرداندن آن ها تا زمانی الزام آور بود كه شما اسلام اختیار نكرده بودید، ولی ایمان شما به اسلام، این حقوق را ابطال كرد.(۹) قرآن به همین موضوع اشاره می كند و می فرماید:
«پاره ای از اهل كتاب (نصاری) اگر مال فراوانی بعنوان امانت نزد او بسپاری به تو بر می گرداند. و پاره ای دیگر (یهود) اگر دیناری به او بسپاری به تو نخواهد داد، مگر وقتی كه اصرار و پافشاری زیاد كنی، زیرا آنها می گفتند كه امیین (درس نخوانده ها) بر ما حقی ندارند كه بپردازیم، آن ها بر خدا دروغ می بندند در حالی كه خود می دانند.»(۱۰)
۲. كینه افروزیهای مذهبی: یكی دیگر از نقشه ها و نیرنگ های یهود، علیه اسلام گرم ساختن بازار كینه های دوران گذشته در افكار اوس و خزرج بود.(۱۱) قرآن می فرماید: «بگو ای صاحبان كتاب چرا مردمی را كه ایمان آورده اند از راه خدا باز می دارید و آن ها را به سوی گمراهی سوق می دهید، در حالی كه خود ناظر و گواه بر این هستید. ای صاحبان ایمان اگر فرمان دسته ای از اهل كتاب را ببرید بدانید كه شما را بعد از ایمان، به كفر بر می گردانند. چگونه كافر می شوید در حالیكه آیات خدا بر شما خوانده می شود و در میان شما پیامبر خدا وجود دارد و كسی كه متكی به خداوند شود به سوی راه راست هدایت شده است.»(۱۲)
این رفتاری كه یهود در آن روز انجام می داد، امروز نیز همین دشمنان اسلام و صهیونیسم نسبت به مسلمین انجام می دهند و پیوسته می كوشند كه بین مذاهب اسلامی تفرقه و جدایی بیفكنند تا خود، نقشة خویش را به ثمر رسانند.(۱۳)
۳. جاسوسی علیه مسلمین: یهود برای آگاهی و اطلاع بر اسرار مسلمین دست به عملیات جاسوسی زده و در این میان، مورخین، نام گروهی از یهودیان را می برند كه به ظاهر اسلام اختیار كردند و آن را وسیله جاسوسی و آگاهی از وضع مسلمین قرار دادند. برای انجام این كار، یهودیان در میان مسلمین می رفتند و در انجمن و مجالس آن ها شركت می كردند، تا از تصمیم آنها آگاه شوند و جریان را به كمیتة خویش گزارش دهند و یا شبهاتی را در دل كسانی كه ایمانشان ضعیف است وارد كنند و یا با منافقین رابطه برقرار كرده و با آن ها دست دوستی دهند و با خود متحد ساخته علیه مسلمین میان آن ها فتنه و آشوب بر پا سازند. قرآن كریم درین باره چنین می فرماید:
«ای كسانی كه ایمان آورده اید. افرادی را كه در جنایت و ظلم نسبت به شما كوتاهی نمی كنند، هم راز خود قرار ندهید، این ها مردمی هستند كه خواستار درد و رنج شما می باشند و دشمنی آن ها از راه دهان، برای شما ظاهر شد اما آن چه از دشمنی كه در دل آن ها نهفته است، به مراتب بزرگتر است از آن چه كه از راه دهان ظاهر شده است. ما برای شما نشانه هایی بیان كردیم كه اگر دانا باشید خواهید فهمید.»(۱۴)
۴. تلاش برای نفوذ در پیغمبر: یكی از نقشه های دیگر یهود، تلاش برای نفوذ در پیغمبر بود، آنها كوشیدند به هر وسیله ای كه باشد در پیامبر نفوذ كنند تا او نتواند دستورات اسلام را به خوبی انجام دهد.(۱۵)
قرآن می فرماید: بین یهود به آن چه خداوند به تو دستور داده حكم و قضاوت كن و از خواسته های آنان پیروی مكن. از آن ها دوری بجوی، آن ها می خواهند تو را از پاره ای از دستورات خدا كه بر تو نازل شده منحرف سازند. پس اگر باز گشتند و به تو ایمان نیاوردند، بدان كه خداوند كیفر پاره ای از گناهانشان را به آنها می دهد، هر آینه بیشتر مردم، فاسق و گناه كارند.(۱۶)»
آنچه آشكار شد تنها گوشه ای از دشمنی های یهود با مومنان بود كه برای تفصیل بیشتر این موضوع به تفاسیر قرآن ذیل آیاتی كه درباره بنی اسرائیل و یهود آمده است مراجعه شود.
پی نوشتها
۱. مائده:۸۲.
۲. الزحیلی وهبة التفسیر المنیر، بیروت، انتشارات دارالفكر المعاصر، ۱۴۱۸ ق، ج ۷، ص ۸.
۳. طبرسی، مجمع البیان، بیروت، انتشارات دارالعلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۸ه ، ج۳، ص۳۰۶.
۴. بقره:۴۰ ـ ۴۱، ترجمه از آیت الله ناصر مكارم شیرازی.
۵. عفیف عبدالفتاح طباره، الیهود فی القرآن، بیروت، دارالعلم للملایین، چ یازدهم، ۱۹۸۶، ص ۱۸.
۶. بقره:۱۰۱.
۷. رجوع شود به بقره:۸۹ و ۹۰.
۸. آل عمران:۹۳.
۹. مكارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات اسماعیلیان، چاپ مكرر، ج ۲، ص ۴۷۲، ذیل آیه ۷۵، آل عمران.
۱۰. آل عمران:۷۵.
۱۱. الیهود فی القرآن، ص ۲۵.
۱۲. آل عمران:۹۹ ـ ۱۰۱.
۱۳. الیهود فی القرآن، ص ۲۶.
۱۴. آل عمران:۱۱۸.
۱۵. طبرسی، امین الاسلام، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۱، ج اول، ص ۳۳۴.
۱۶. مائده:۴۹.
