در متن ذیل تعدادی از روایاتی که از معصومین علیهم السلام در مورد بخل بیان شده است آورده شده.
۱. وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ یَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لِلَّهِ میراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ [۱]
كسانى كه بخل مىورزند، و آنچه را خدا از فضل خویش به آنان داده، انفاق نمىكنند، گمان نكنند این كار به سود آنها است بلكه براى آنها شر است بزودى در روز قیامت، آنچه را نسبت به آن بخل ورزیدند، همانند طوقى به گردنشان مىافكنند. و میراث آسمانها و زمین، از آن خداست و خداوند، از آنچه انجام مىدهید، آگاه است.
۲. الَّذینَ یَبْخَلُونَ وَ یَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ یَكْتُمُونَ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرینَ عَذاباً مُهیناً [۲]
آنها كسانى هستند كه بخل مىورزند، و مردم را به بخل دعوت مىكنند، و آنچه را كه خداوند از فضل (و رحمت) خود به آنها داده، كتمان مىنمایند. (این عمل، در حقیقت از كفرشان سرچشمه گرفته) و ما براى كافران، عذاب خواركنندهاى آماده كردهایم.
۳. الَّذینَ یَبْخَلُونَ وَ یَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَ مَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ [۳]
همانها كه بخل مىورزند و مردم را به بخل دعوت مىكنند و هر كس (از این فرمان) روىگردان شود، (به خود زیان مىرساند نه به خدا)، چرا كه خداوند بىنیاز و شایسته ستایش است.
۴. أَمْ لَهُمْ نَصیبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَإِذاً لا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقیراً [۴]
آیا آنها [یهود] سهمى در حكومت دارند (كه بخواهند چنین داورى كنند)؟ در حالى كه اگر چنین بود، (همه چیز را در انحصار خود مىگرفتند،) و كمترین حق را به مردم نمىدادند.
۵. قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی إِذاً لَأَمْسَكْتُمْ خَشْیَةَ الْإِنْفاقِ وَ كانَ الْإِنْسانُ قَتُوراً [۵]
بگو: اگر شما مالك خزائن رحمت پروردگار من بودید. در آن صورت، (بخاطر تنگ نظرى) امساك مىكردید، مبادا انفاق، مایه تنگدستى شما شود و انسان تنگ نظر است!
۶. إِنْ یَسْئَلْكُمُوها فَیُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ یُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ [۶]
چرا كه هر گاه اموال شما را مطالبه كند و حتّى اصرار نماید، بخل مىورزید و كینه و خشم شما را آشكار مىسازد!
۷. ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فی سَبیلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَ مَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّما یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِیُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَیْرَكُمْ ثُمَّ لا یَكُونُوا أَمْثالَكُمْ [۷]
رى، شما همان گروهى هستید كه براى انفاق در راه خدا دعوت مىشوید، بعضى از شما بخل مىورزند و هر كس بخل ورزد، نسبت به خود بخل كرده است و خداوند بىنیاز است و شما همه نیازمندید و هر گاه سرپیچى كنید، خداوند گروه دیگرى را جاى شما مىآورد پس آنها مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق مىكنند)
۸. مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثیمٍ [۸]
و بسیار مانع كار خیر، و متجاوز و گناهكار است.
۹. و یمنعون الماعون
و دیگران را از وسایل ضرورى زندگى منع مىنمایند!
