۱. پیامبر اسلام، داراى لقبها و اوصاف متعددى در قرآن است، از جمله:
۲. احمد.«مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتى مِنْ بَعْدِى اسْمُهُ أَحْمَد»(۱)
۳. محمّد. «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه»(۲)
۴. عبداللّه. «وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوه»(۳)
۵. خاتم النبیین. «وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّین»(۴)
۶. رحمة للعالمین. «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ»(۵)
۷. بشیر و نذیر. «یا أَیُّهَا النَّبِىُّ إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذیراً . وَ داعِیاً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنیراً»(۶)
۸. داراى خلق بزرگ. «وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظیمٍ»(۷)
۹. نرمخویى. «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِك»(۸)
۱۰. داراى نام و نشان مكتوب در تورات و انجیل. «الرَّسُولَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذى یَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیل»(۹)
۱۱.همراه با وعده پیروزى بر همه ادیان جهان. «هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»(۱۰)
۱۲. مبعوث بر همه بشریت. «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ كَافَّةً لِلنَّاس»(۱۱)
۱۳. مبعوث بر اجنّه. «قُلْ أُوحِىَ إِلَىَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً»(۱۲)
۱۴. شاهد بر امت خود و شاهد بر تمام انبیا. «جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهیدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهیداً»(۱۳)
۱۵. مورد تأیید الهى در برابر مسخره كنندگان. «إِنَّا كَفَیْناكَ الْمُسْتَهْزِئینَ»(۱۴)
۱۶. تثبیت دل با آیات قرآن. «كَذلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَكَ وَ رَتَّلْناهُ تَرْتیلاً»(۱۵)
۱۷. پذیرش شفاعت تا آنجا كه راضى شود. «وَ لَسَوْفَ یُعْطیكَ رَبُّكَ فَتَرْضى»(۱۶)
۱۸. داراى سعه صدر. «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ . وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ . الَّذى أَنْقَضَ ظَهْرَكَ . وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ»(۱۷)
۱۹. صاحب كوثر. «إِنَّا أَعْطَیْناكَ الْكَوْثَرَ»(۱۸)
۲۰. بر راه مستقیم الهى. «إِنَّكَ عَلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»(۱۹)
مأموریتهاى پیامبر اسلام
۱. بیرون آوردن مردم از ظلمات جهل، شرك و تفرقه به نور ایمان. «لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور»(۲۰)
۲. تأمین زندگى نیازمندان از طریق گرفتن زكات و تشویق زكاتدهندگان. «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّیهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ »(۲۱)
۳. انجام عبادت خالصانه. «قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دینى»(۲۲)
۴. استغفار براى امّت. «َ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُم»(۲۳)
۵. استقامت در راه. «فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْت»(۲۴)
۶. اقامه قسط و عدل. «وَ إِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْط»(۲۵)
۷. امر به معروف و نهى از منكر. «یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَر»(۲۶)
۸. ارشاد خانواده. «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها»(۲۷)
۹. انذار خویشاوندان و بستگان. «وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَكَ الْأَقْرَبینَ»(۲۸)
۱۰. حلال و حرام را به طور آشكار بیان كند. «وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِث»(۲۹)
۱۱. نعمتهاى خدا را به زبان آورد، تسبیح او گوید. «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدینَ»(۳۰) و تسلیم او باشد. «قُلْ إِنِّى أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَم»(۳۱)
۱۲. كتابهاى پیشینیان را بپذیرد، «جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم»(۳۲) و انبیاى قبلى را تصدیق كند. «وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلینَ»(۳۳)
۱۳. آیات الهى را تلاوت و مردم را به تزكیه و تعلیم و تقوا، فراخواند. «رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَكِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَة»(۳۴)
۱۴.نسبت به مؤمنین تواضع كند. «وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنینَ»(۳۵)
۱۵. بر خدا توكل كند. «وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفى بِاللَّهِ وَكیلاً»(۳۶)
۱۶. در راه او جهاد كند. «یا أَیُّهَا النَّبِىُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقین»(۳۷)
۱۷. به سوى او تضرع نماید. «وَ اذْكُرْ رَبَّكَ فى نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خیفَة»(۳۸)
۱۸. در دعوت مردم به توحید از راه حكمت و موعظه وارد شود. «ادْعُ إِلى سَبیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ»(۳۹)
۱۹. صبر و خلوص و عفو و صفح و مشورت شیوه او باشد. «فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِى الْأَمْر»(۴۰)
راستى انسان احساس مىكند بخش عظیمى از قرآن پیرامون شخص پیامبر و صفات و وظایف آن حضرت و مشكلات او و یاران با وفا و شیوه برخورد او با دوست و دشمن و كودك و بزرگ و زن و مرد، مؤمن و كافر و منافق است.
آیا نشناختن چنین پیامبرى با آن همه معجزات و كمالات، محرومیت نیست؟
تكذیب و ایذاء و توطئه و عصیان، كتمان و كفر، مجادله، جنگ و مخالفت و مكر و افترا و تهمت جنون و سحر و شعر و كذب و كهانت و آزار دادن اهل بیتش و مهجور كردن كتابش چه توجیهى دارد؟
آیا غیر از قرآن، مكتب شفابخشى آمده است؟
آیا بعد از حق جز ضلالت راه دیگرى است؟
آیا رها كردن قانون آسمانى و رفتن به سراغ قوانین بشرى، خسارت بزرگى نیست؟
پی نوشتها:
۱) سوره صف، آیه ۶.
۲) سوره آل عمران، ۱۴۴؛ سوره فتح، ۲۹؛ سوره محمّد، ۲؛ سوره احزاب، ۴۰.
۳) سوره جنّ، آیه ۱۹.
۴) سوره احزاب، آیه ۴۰.
۵) سوره انبیاء، آیه ۱۰۷.
۶) سوره احزاب، آیات ۴۵ - ۴۶.
۷) سوره قلم، آیه ۴.
۸) سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
۹) سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
۱۰) سوره توبه، آیه ۳۳؛ سوره فتح، ۲۸؛ سوره صف، ۹.
۱۱) سوره سبأ، آیه ۲۸.
۱۲) سوره جنّ، آیه ۱.
۱۳) سوره نساء، آیه ۴۱.
۱۴) سوره حجر، آیه ۹۵.
۱۵) سوره فرقان، آیه ۳۲.
۱۶) سوره ضحى، آیه ۵.
۱۷) سوره انشراح، آیات ۱ - ۴.
۱۸) سوره كوثر، آیات ۱ - ۳.
۱۹) سوره زخرف، آیه ۴۳.
۲۰) سوره ابراهیم، آیه ۱.
۲۱) سوره توبه، آیه ۱۰۳.
۲۲) سوره زمر، آیه ۱۴.
۲۳) سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
۲۴) سوره هود، آیه ۱۱۲.
۲۵) سوره مائده، آیه ۴۲.
۲۶) سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
۲۷) سوره طه، آیه ۱۳۲.
۲۸) سوره شعراء، آیه ۲۱۴.
۲۹) سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
۳۰) سوره حجر، آیه ۹۸.
۳۱) سوره انعام، آیه ۱۴.
۳۲) سوره بقره، آیه ۱۰۱.
۳۳) سوره صافات، آیه ۳۷.
۳۴) سوره جمعه، آیه ۲.
۳۵) سوره حجر، آیه ۸۸.
۳۶) سوره احزاب، آیه ۴۸.
۳۷) سوره توبه، آیه ۷۳.
۳۸) سوره اعراف، آیه ۲۰۵.
۳۹) سوره نحل، آیه ۱۲۵.
۴۰) سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
منبع : پایگاه منادی
