مسئله شخصیت و هویت حضرت مسیح(ع) از اساسی ترین مسئله اختلافی بین اسلام و مسیحیت است. این مسئله مبنای اعتقادی آیین مسیحیت را تشکیل می دهد و آنرا با توجه به عقایدی که دراین مسئله دارد از حوزه توحیدی که در آدیان ابراهیمی یک اصل مسلم است خارج نموده است، زیرا آموزه اعتقادی مسیحیت در باره حضرت مسیح (ع) به گونهای است که با معیار و اصول ادیان توحیدی مخالف است و روی این جهت با موازین عقل نیز قابل پذیرش نمی باشد. بنا بر این آیین مسیحیت در این مسئله با دین مبین اسلام تضاد ریشه ای دارد و این مطلب بعد از بیان دیدگاههای اسللام و مسیحیت روشن میگردد.
از دید اسلام حضرت مسیح(ع) یک انسان مخلوق و بنده ای از بندگان خدا است که به عنوان پیامبر اولوالعزم همراه با کتاب آسمانی انجیل در راستای اعتلای کلمه توحید و عبادت پروردگار یکتا برای هدایت مردم فرستاده شده بود. این مطالب در قرآن کریم به طور شفاف بیان شده است.
قرآن کریم خلقت حضرت مسیح(ع) را شبیه خلقت حضرت آدم دانسته و می فرماید: « إِنَّ مَثَلَ عيسى عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ؛مَثَل عيسى در نزد خدا، همچون آدم است كه او را از خاك آفريد، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد.»[۱] خداوند در این آیه می خواهد بفهماند كه كيفيت ولادت عيسى بيش از اين دلالت ندارد كه وى بشرى است نظير آدم ابو البشر و خلقتش غير معمولى است پس جايز نيست در باره وى سخنى زائد بر آنچه در باره آدم گفته مىشود، بيان گردد.در باره آدم مىگوئيم: او انسانى است كه خداى تعالى او را بدون پدر و مادر آفريده است، و در باره عيسى (ع) هم مىگوئيم: انسانى است كه خداى تعالى او را بدون پدر آفريد.[۲]
شخصيت عيسى(ع) و مقام او پيش خدا در قرآن كريم با بیست دو صفت زیر به طور تمام و کمال بیان شده است:
عيسى(ع) بنده خدا، پيامبر خدا[۳] و رسول به سوى بنى اسرائيل[۴] و يكى از پيامبران اولى العزم و صاحب شريعت بوده و كتابى به نام انجيل داشت[۵] ، خداى تعالى نام او را مسيح عيسى نهاد[۶] «۵» و«كلمة اللَّه» و«روحى از خدا» خواند[۷] ، و داراى مقام امامت[۸] و از گواهان اعمال[۹] ، و بشارت دهندگان به آمدن پيامبر اسلام بود[۱۰] ، وجيه و آبرومند در دنيا و آخرت و از مقربين بود[۱۱]. از اصطفاء شدگان[۱۲] ، و از اجتباء شدگان و از صالحان بود[۱۳] ، مبارك بود هر جا كه باشد، زكى و مهذب بود، آيتى بود براى مردم و رحمتى از خدا بود و احسانگرى به مادرش، و از زمره كسانى بود كه خداى تعالى به ايشان سلام كرد[۱۴] و از كسانى بود كه خدا كتاب و حكمتش آموخت[۱۵].
به گفته علامه طباطبایی این اوصاف و خصیصهها از مقامات ولايت است كه خداى تعالى اين پيامبر بزرگوارش را بدان ستوده و رفعت قدر داده است.[۱۶]
پس از نظر قرآن او نه پسر یوسف است و نه پسر روح القدس و نه پسر خدا است و نه خود خدا بلکه انسان و بنده خدا است که شبیه حضرت آدم (ع) بدون پدر به اراده خدا مخلوق شده است.
پی نوشتها
[۱] . آل عمران/۵۹.
[۲] . رک: ترجمه الميزان، ج۳، ص: ۳۳۳
[۳] . سوره مريم، آيه ۳۰.
[۴] . سوره آل عمران، آيه ۴۹.
[۵] . سوره احزاب، آيه ۷"،" سوره شورا، آيه ۱۳"،" سوره مائده، آيه ۴۶".
[۶] . سوره آل عمران، آيه ۴۵ .
[۷] . سوره نساء، آيه ۱۷۱
[۸] . سوره احزاب آيه ۷
[۹] . سوره نساء، آيه ۱۵۹"،" سوره مائده، آيه ۱۱۷
[۱۰] . سوره صف، آيه ۶
[۱۱] . سوره آل عمران، آيه ۴۵.
[۱۲] . سوره آل عمران، آيه ۳۳.
[۱۳] . سوره انعام، آيه ۸۵- ۸۷.
[۱۴] . سوره مريم، آيه ۱۹- ۳۳.
[۱۵] . سوره آل عمران، آيه ۴۸.
[۱۶] .رک : ترجمه الميزان، ج۳، ص: ۴۴۵.
