خداوند در آیه ۱ سوره تحریم می فرماید: «يَأَيهُّا النَّبىُِّ لِمَ تحَُرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِى مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيم؛ اى پيامبر! چرا چيزى را كه خدا بر تو حلال كرده بخاطر جلب رضايت همسرانت بر خود حرام مىكنى؟! و خداوند آمرزنده و رحيم است.
در شأن نزول این آیه آمده است كه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ گاه كه نزد زینب بنت جحش كه یكی از همسران او بود،می‌رفت زینب او را نگاه می‌داشت و از عسلی كه تهیه كرده بود خدمت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ می‌آورد این سخن به گوش عایشه رسید و بر او گران آمد. عایشه خودمی‌گوید: من با حفصه یكی دیگر از همسران پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ قرار گذاشتیم كه هر وقت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نزدیك ما آمد فوراً بگوئیم: آیا ضمغ «مغافیه» (كه بوی نامناسبی داشت) خورده‌ای؟و پیامبر حساسیت زیادی به بوی بد و نامناسب داشت.
به این ترتیب روزی پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نزد حفصه آمد او این سخن را به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ گفت.
حضرت فرمود :«من مغافیه نخورده‌ام بلكه عسل نوشیده ام من سوگند یاد می‌كنم كه دیگر از آن عسل ننوشم. ولی این سخن را به كسی مگو، ولی سرانجام او این راز را فاش كرد.»
بعداً معلوم شد اصل این قضیه توطئه‌ای بوده است. پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ سخت ناراحت شد و آیات اول سوره تحریم نازل گشت.
مسأله‌ای كه در شأن نزول ذكر شده هیچ‌گونه منافاتی با عظمت پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ ندارد.(۱) هرچند بعضی از مفسرین این شأن نزول را قبول ندارند.(۲)
بنابراین نوشیدن عسل توسط پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در منزل یكی از همسرانش و حوادث بعدی كه پیش آمد امری طبیعی است و اتفاق افتادن چنین رخدادی از شأن و عظمت پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نمی‌كاهد و اصولاً پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نه مرتكب كار حرامی شده و نه عمل مكروهی از آن حضرت سرزده است.
پی نوشتها
۱. ر.ك: مكارم شیرازی، ناصر و همكاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالكتب الاسلامیة، ج ۱۷، ص ۲۴۱ـ۲۵۰.
۲. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، تهران، دارالكتب الاسلامیه، ج ۱۹، ص ۳۸۲.
