اهميت قيام حضرت اباعبدالله الحسين(علیه السلام) و تأثير آن در احياي ارزش‌هاى والاى دينى و مذهبى آن چنان بالاست كه به وضوح در احاديث قدسى و بيانات معصومين(علیهم السلام) كاملاً ملموس و ظهور و نمود عينى دارد. بنابراين در اين مجال به گوشه اي از آن مصاديق مى پردازيم:
۱- حديث قدسى
و جعلت حسينا خازن وحيى و اكرمته بالشهاده و ختمت له بالسعاده، فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجه و جعلت كلمتى التامه معه و حجتي البالغه عنده، بعترته اثيت و اعاقب.(۱)
... و حسين را گنجبان وحى خويش قرار داده و او را با شهادت، كرامت بخشيدم، و پايانى بس با سعادت براى وى مقرر داشتم، اوست برترين شهيدان، و درجه اش از همه بالاتر. كلمه تامه خود را همراه او قرار دادم و حجت رساى خويش را نزدش نهادم و به وسيله خاندان او پاداش و كيفر مى دهم.
۲- حضرت رسول اكرم(ص)
"ان لقتل الحسين حراره فى قلوب المؤمنين لاتبرد ابدا."(۲)
به راستى كه با شهادت حسين(علیه السلام) آن چنان شور و حرارتى در دل مؤمنين ايجاد شده كه هيچگاه به سردى نخواهد گراييد.
۳- حضرت امير المؤمنين علي(علیه السلام):
"نظر الى الحسين(علیه السلام) فقال: يا عبره كل مؤمن، فقال: انا يا ابتاه، قال: نعم يا بني"(۳)
حضرت علي(علیه السلام) نگاهى به فرزند خود كرد و فرمود: اى كسى كه نام و ياد تو موجب جارى شدن اشك هر مؤمن است. حسين(علیه السلام) گفت: پدر منظور شما من هستم؟ در پاسخ فرمود: آرى فرزندم.
۴- حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها):
"فلما صارت السته، كنت لا احتاج فى الليله الظلماء الى مصباح و جعلت اسمع اذا خلوت فى مصلاى التسبيح و التقديس فى باطني".[۴)
آنگاه كه امام حسين(علیه السلام) (هنگام بارداري) به شش ماهگى رسيد، در شب تاريك به چراغ نياز نداشتم و هنگام عبادت خدا و خلوت با حق، صداي تسبيح و تقديس وى را مى شنيدم.
۵- امام حسن مجتبي(علیه السلام):
"... ان الذى يؤتى الي، سم يدس الي، فاقتل به؛ و لكن لا يوم كيومك يا اباعبدالله..."(۵)
آنچه موجب شهادت من مى شود، سمى است كه به كامم مى ريزند، اما اى اباعبدالله هيچ روزي(مصيبتي) مانند روز (مصيبت) تو نخواهدبود....
۶- حضرت سيدالشهدا حسين بن علي(علیه السلام):
" ... انا قتيل العبره، لايذكرنى مؤمن الا استعبر."[۶)
منم كشته گريه، هيچ مؤمنى مرا ياد نمى كند، مگر آنكه سرشك غم از ديدگان وى جارى مى شود.
۷- حضرت سيد الساجدين على بن الحسين(علیه السلام):
"انا ابن من بكت عليه ملائكه السماء، انا ابن من ناحت عليه الجن في الارض و الطير فى الهواء."(۷)
من فرزند كسى هستم كه فرشتگان آسمان بر او گريستند و جن در زمين و پرندگان در هوا بر او نوحه كردند.
۸- حضرت امام محمد باقر(علیه السلام):
"ما بكت السماء على احد بعد يحيى بن زكريا، الا علي الحسين بن علي(علیه السلام)، فانها بكت عليه اربعين يوما."(۸)
بعد از يحيى بن زكريا آسمان در مرگ كسى نگريست، مگر در شهادت حسين بن علي(علیه السلام) كه چهل روز در اين مصيبت گريان بود.
۹- حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام):
"ان البكاء و الجزع مكروه للعبد فى كل ما جزع، ما خلا البكاء و الجزع علي الحسين بن علي(علیه السلام)، فانه فيه ماجور"[۹)
گريستن و بى تابى كردن در تمام ناملايمات و مصايب ناپسند است، مگر در مصيبت حسين بن علي(علیه السلام) كه آدمى در اين گريه و جزع، پاداش نيز خواهد داشت.
۱۰- حضرت امام موسى بن جعفر(علیه السلام) در روز عاشورا از زبان حضرت امام رضا(علیه السلام):
"كان ابى - اذا دخل شهر المحرم- لايرى ضاحكا و و كانت الكآبه تغلب عليه، حتى يمضى منه عشره ايام، فاذا كان يوم العاشر، كان ذلك اليوم، يوم مصيبته و حزنه و بكائه، و يقول: هو اليوم الذى قتل فيه الحسين(علیه السلام)."(۱۰)
آن گاه كه ماه محرم آغاز مى گشت، ديگر پدرم مسرور و خندان ديده نمي شد و حزن و ملال بر او چيره مى گشت، تا روز عاشورا كه آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه اش بود، و مى فرمود در چنين روزى بود كه حسين(علیه السلام) كشته شد.
۱۱- حضرت امام على بن موسى الرضا(علیه السلام):
"... ان يوم الحسين اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذل عزيزنا بارض كرب و بلا و اورثنا الكرب و البلاء الى يوم الانقضاء ..."(۱۱)
همانا روز مصيبت حسين(علیه السلام) چشمان ما را خسته و مجروح كرد و اشك هاى ما را ريزان نموده، و عزيزان ما در آن سرزمين غمبار گرفتار خواري(ظاهري) شدند، مصايب آن روز به گونه اى است كه براى هميشه ما را غمگين و داغدار كرده است.
۱۲- حضرت امام محمد تقي(علیه السلام):
"من زار الحسين(علیه السلام) ليله ثلاث و عشرين من شهر رمضان، و هى الليله التى يرجى ان تكون ليله القدر و فيها يفرق كل امر حكيم، صافحه اربعه و عشرون الف ملك و نبى كلهم يستاذن الله فى زياره الحسين(علیه السلام) فى تلك الليله."(۱۲)
هر كس در شب بيست و سوم ماه رمضان - كه اميد است همان شب قدرى باشد كه هر امرى طبق حكمت خداوند تنظيم مى شود- امام حسين(علیه السلام) را زيارت كند، بيست و چهار هزار فرشته و پيامبر با اين زائر مصافحه كنند، و اينان همان گروهى هستند كه از خداوند براي زيارت حسين(علیه السلام) در چنين شبى اذن مى طلبند.
۱۳- حضرت امام على بن محمد النقي(علیه السلام):
"من خرج من بيته يريد زياره الحسين بن علي(علیه السلام)، فصار الى الفرات، فاغتسل منه، كتبه الله من المفلحين، فاذا سلم علي ابيعبدالله(علیه السلام)، كتب من الفائزين فاذا فرغ من صلوته فقال: ان رسول الله(ص) يقرؤك السلام و يقول لك: اما ذنوبك فقد غفر لك فاستانف العمل."(۱۳)
آن كس از منزل خويش به قصد زيارت حسين(علیه السلام) خارج شود و به فرات رود و در آن غسل كند، خداوند نامش را در زمره رستگاران مى نگارد، و چون به آن حضرت سلام دهد از فائزين محسوب مى شود، و آن گاه كه از نمازش فارغ شود، فرشته اى به او مى گويد: رسول خدا(ص) بر تو درود مى فرستد و به تو مى فرمايد: گناهانت آمرزيده شد، پس عمل را از نو آغاز كن".
۱۴- حضرت امام حسن عسگري(علیه السلام):
"الله انى اسئلك بحق المولود فى هذا اليوم، الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته، بكته السماء و من فيها، و الارض و من عليها، و لما يطا لابتيها، قتيل العبره و سيد الاسره الممدود بالنصر يوم الكره، المعوض من قتله ان الائمه من نسله، و الشفاء فى تربته ..."(۱۴)
بارالها از تو مسئلت مى كنم به حق نوزادى كه در چنين روزي(سوم شعبان) متولد شده، او كه پيش از ولادت، وعده شهادتش داده شده، او كه آسمان و آسمانيان و زمين و زمينيان در مصيبت وى گريستند، در حالي‌كه هنوز بر زمين گام ننهاده بود. او كه تشنه گريه است، و بزرگ خاندان، كسى كه در رجعت، پيروز گردد، و او كه به عنوان پاداشي از پاداش هاى جانبازى و شهادتش، ادامه امامت در نسلش و شفا در تربتش قرار داده شد...
۱۵- حضرت بقيه الله المنتظر حجت بن الحسن المهدى (ارواحنا له الفداه):
"فلئن اخرتنى الدهور، و عاقنى عن نصرك المقدور، و لم اكن لمن حاربك محاربا و لمن نصب لك العداوه مناصبا، فلاندبنك صباحا و مسائا، و لابكين لك بدل الدموع دما..."(۱۵)
اگر زمانه به تاخيرم انداخت و مقدرات از ياري‌ات بازم داشت و نتوانستم در ركاب تو با دشمنانت بجنگم، ولى از صبح تا شام در ياد تو سرشك غم از ديده مى بارم و به جاى اشك، خون مى گريم.
پي نوشت
۱) - اصول كافي، ج۲، ص۴۷۲، باب ما جاء فى الاثنى عشر و النص عليهم، ح۳.
۲) - مستدرك الوسايل، ج۱۰،ص۳۱۸، باب ۴۹ از ابواب المزار، ح۱۳.
۳) - بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۰ و فضل زياره الحسين(علیه السلام)، ص۳۸.
۴) - بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۷۳؛ عوالم، ج۱۷، ص۱۱؛ الدمعه الساكبه، ص۲۵۹ و خصائص الحسينيه، ص۳۱.
۵) - امالى صدوق، ص۱۱۶؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱۸؛ مثيرالاحزان، ص۹، عوالم، ج۱۷، ص۱۵۴ و لهوف، ص۲۵..
۶) - امالى صدوق، ص۱۳۷؛ كامل الزيارات، ص۱۰۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴؛ عوالم، ج۱۷، ص۵۳۶ و اثبات الهداه، ج۲، ص۵۸۴.
۷) - بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۷۴ و عوالم، ج۱۷، ص۴۸۵.
۸) - كامل الزيارات، ص۹۰؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱۱و عوالم، ج۱۷، ص۴۶۹.
۹) - كامل الزيارات، ص۱۰۰؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۹۱ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۳.
۱۰) - امالى صدوق، ص۱۲۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۸.
۱۱) - امالى صدوق، ص۱۲۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۸.
۱۲) - وسائل الشيعه، ج۱۰، ص۳۷۰، باب ۵۳ از ابواب المزار، ح۵..
۱۳) - وسائل الشيعه، ج۱۰، ص۳۸۰، باب ۵۹ از ابواب المزار، ح۱۰ و كامل الزيارات، ص ۱۸۵-۱۸۶.
۱۴) - مصباح المتهجد، ص۷۵۸؛ بحار الانوار، ج۹۸، ص۳۴۷ و مفاتيح الجنان، اعمال روز سوم.
۱۵) - بحار الانوار، ج۹۸، ص۳۲.
منبع : على جديدبناب
